ΔΩΡΕΑΝ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ

Άγης Δ΄ ο βασιλιάς της Σπάρτης

Στο θεατρικό αυτό έργο απονεμήθηκε το μοναδικό βραβείο του 63ου Καλοκαιρίνειου Θεατρικού Διαγωνισμού, που προκήρυξε το 1983 ο φιλολογικός σύλλογος των Αθηνών «Παρνασσός».

Η Κριτική Επιτροπή, που την αποτελούσαν ο Γ. Κότσιρας, ο Θ. Φραγκόπουλος και ο Χρ. Κατσιγιάννης, αιτιολογώντας την απόφασή της, το Μάρτη του 1984, αποφάνθηκε ότι, είναι ένα «έργο που αναφέρεται στον Άγη, πρόσωπο/σταθμό της αρχαίας ιστορίας μας, γραμμένο με αίσθημα ευθύνης και δύναμη ψυχής. Ακόμα, ο απλός και κατανοητός λόγος του το κάνει προσιτό και στον πιο αδαή αναγνώστη/θεατή του. Στα χέρια άξιου σκηνοθέτη εύκολα μπορεί να γίνει και μια θαυμάσια παράσταση. Σημειώνεται ακόμα πως οι χαρακτήρες των ηρώων του παρουσιάζονται με πλούσιους χυμούς και πειστικότητα. Η Επιτροπή το βραβεύει».

Το έργο εκδόθηκε το Δεκέμβρη του 1984 και κυκλοφόρησε στις αρχές του 1985 από τις Εκδόσεις ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ-ΠΑΙΔΕΙΑ, με τίτλο «Ο Τε λευταίος Βασιλιάς». Με αυτό τον τίτλο είχε βραβευθεί και από τον «Παρνασσό». Στην παρούσα έκδοση ο τίτλος διαφοροποιήθηκε, για να συνδεθεί άμεσα από τον αναγνώστη η κύρια πλοκή του έργου με τον βασικό του ήρωα, τον Άγη Δ’ της Σπάρτης, ένα πρόσωπο/θρύλο της αρχαίας ελληνικής ιστορίας αλλά σχεδόν άγνωστο στο ευρύ αναγνωστικό κοινό.

Οι βελτιώσεις που πραγματοποιήθηκαν σ’ αυτή την έκδοση είναι ελάχιστες και εντοπίζονται, κυρίως, στη διόρθωση ορθογραφικών λαθών και παροραμάτων, αλλά και σε ορισμένες γλωσσολογικές αλλαγές ώστε, κάποιες ακρότητες της «λογοτεχνικής δημοτικής γλώσσας» κατά την επιμέλεια των δοκιμίων της Α’ Έκδοσης, να προσαρμοστούν στην απλή δημοτική που μιλά και κατανοεί ο μέσος Έλληνας. Επίσης έγιναν μικρές προσθήκες σε κάποιους διαλόγους, για να διευκρινιστούν πληρέστερα ορισμένα ιστορικά γεγονότα, χωρίς όμως να αλλοιωθεί το αρχικό κείμενο.

Το έργο, παρά τα εγκωμιαστικά σχόλια της κριτικής επιτροπής, δεν είχε, στην πράξη, την αναμενόμενη αξιοποίηση. Η προσφορά του συγγραφέα προς το Υπουργείο Πολιτισμού, αμέσως μετά τη βράβευσή του, για την έκδοσή του (χωρίς απαίτηση πνευματικών δικαιωμάτων) και τη διανομή του σε σχολικές βιβλιοθήκες, δεν έγινε δεκτή. Αλλά ούτε και βρέθηκε «άξιος σκηνοθέτης, που θα θελήσει να ανεβάσει στη σκηνή μια θαυμάσια παράσταση». Φαίνεται πως η ασύγκριτη αρχαία ελληνική ιστορία, σε
αντίθεση με τις ξένες, δεν αποτελεί, στη σημερινή εποχή, πηγή πολιτιστικών αναζητήσεων του πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου.
Σίσκος Β. Σωκράτης